ขอเล่าสรุปสั้นๆ นะครับแต่ที่เหลือก็จะเป็นภาคต่อ ที่เขียนไว้ เพื่อย้อนความทรงจำที่ผ่านมา และอาจเป็นประโยชน์ สำหรับใครบางคนก็ได้นะครับ ถึงจะเป็นข้อมูลเก่าๆ ผมก็สอดแทรกวิธีคิดไว้ ซึ่งอาจได้ประโยชน์ไม่มากก็น้อย
สวัสดีครับ ผม วู๊ดดี้ ครับ ชื่อจริงนาย สราวุธ คำบุญเรือง ผมเกิดที่จังหวัด ลำพูน จังหวัดหนึ่งทางภาคเหนือของประเทศไทย ผมเกิดมาค่อนข้างมีฐานะครับ แต่เป็นฐานะยากจน เลยต้องขอคุณพ่อกคุณแม่ออกมาหางานทำตั้งแต่อายุ 12 ขวบ (ดูรายละเอียดช่วงนี้) หลังจากจบ ป.6 ก็เข้ากรุงเทพฯ งานแรกที่มาทำ ก็คือพนักงานทำความสะอาดในโรงงานเบเกอรี่เล็กๆ ซึ่งหัวหน้า Chef คือ (คุณบุญช่วย คำบุญเรือง) โรงงานอยู่ชั้นสองของอาคารพาณิชย์ ย่านพงษเพชร ถนนงามวงค์งาน และชั้นแรกจะเป็นร้านอาหารชื่อ มนเฮาส์ ก็จะขายอาหารและเบเกอรี่ ซึ่งปัจจุบันเลิกกิจการไปแล้ว จะเห็นร่องรอยก็คือ ร้าน ยิ่วกี่ ซึ่งร้านติดๆ กันยังคงเปิดถึงปัจจุบัน (ขณะนั้น เงินเดือน star 500 บาท และสูงสุด 600 บาทก่อนไปสงขลา)
หน้าที่ของผมคือ ทำความสะอาดวัสดุอุปกรณ์ ทำขนม แต่ผมเป็นคนรักศิลปะอยู่ในตัว เมื่อไม่มีอะไรทำ เลยอาษาเข้าไปช่วย หยิบจับ ผสมสีแต่งเค้ก นู่นนี่นั่น ในห้องแต่งเค็ก (มันเย็นด้วยแหละเพราะมันติดแอร์) จนกระทั้งสามารถแต่งเค้กง่ายๆ ได้บ้าง จนสุดท้าย Chef แต่งหน้าเค้กใหญ่ (คุณสุนทร ทัดแก้ว) เห็นแวว เลย ดึงตัวเข้ามาช่วยแต่งหน้าเค้ก แทนการทำความสะอาด จนกลายเป็น Chef แต่งหน้าเค้กประจำ นี่ถือเป็นจุดเปลี่ยนชีวิตจุดหนึ่งครับ
หลังจากทำงานที่นี่ 1 ปี (พ.ศ 2530) เจ้าของโรงแรมพาวีเลียน จังหวัด สงขลา ซึ่งเป็นเพื่อนกับเจ้านาย ของ chef ใหญ่อีกท่าน (คุณบุญธรรม คำบุญเรือง) ต้องการ Chef Bakery ที่แต่งหน้าเค้กได้ และทำเบอร์เกอรี่ได้ทุกอย่าง ผมและรุ่นพี่อีกคน(แดง) ถูกส่งไปประจำการแผนกเบเกอรี่ ที่โรงแรมพาวีเลียนจังหวัดสงขลา (พ.ศ 2531) ซึ่งก็เป็นจุดเปลี่ยนอีกครั้ง และเปลียนแปลงอะไรมากมายเลยที่นี่ ไม่ว่าจะผมเริ่มเรียนต่อ ศึกษาผู้ใหญ่ (ม.ต้น) วรนารีเฉลิม ได้พบเป้าหมายชีวิตครั้งแรก และอะไรต่อมิอะไรครั้งแรกที่นี่ (หากต้องการติดตามดูต่อช่วงนี้ คลิกที่นี่)
ผมอยู่โรงแรมพาวีเลียน 3 ปีก็ถูกส่งตัว กลับมาทำงานที่ ร้านเบเกอรี่เล็กๆ ในหมู่บ้านปรีชา 10 ด้วยเหตุเพราะเงินเดือนมากขึ้น และล่าประสบการณ์ จุดนี้ก็ถือว่าเป็นจุดเปลี่ยนอีกครั้ง ที่นี่ผมได้เริ่มเรียน ม.ปลาย โรงเรียนศึกษาผู้ใหญ่ เทพลีลา รามคำแหง
ไว้แค่นี้ก่อน เดียวมาต่อ (บันทึก 31/8/2559)