เป้าหมายสุดท้ายคือการเดินทาง ตอนที่ 1

เป้าหมายสุดท้ายคือการเดินทาง ตอนที่ 1

มคิดมาหลายวันแล้วว่า จะปรับปรุงเป้าหมายชีวิตอีกครั้ง จากเดิมที่ตั้งใจปักหลักอยู่ที่ใดที่หนึ่ง ปรับปรุงเป็นการออกเดินทางตลอดชีวิตที่เหลือ  เพราะคิดว่าใจหนึ่งก็รู้สึกว่าการเดินทางจะเป็นอิสระจากกรอบความคิดของตัวเอง แต่อีกใจหนึ่งก็รู้สึกว่า ตัวเองท้อแท้จากความพลาดหวังในบางอย่างจึงอยากเดินทางแสวงหาอะไรสักอย่าง แต่ถึงยังไง อนาคตก็ยังตอบอะไรได้ไม่ชัดเจนนัก เหมือนกับทุกครั้ง ถึงแม้ว่าจะสามารถควบคุมชะตาชีวิตของตัวเอง ได้เกิน 50% ตั้งแต่ค้นพบเป้าหมายชีวิตครั้งแรกๆ ของตัวเอง ตอนอายุ 16 ปี

Woody_traveller

ย้อนไปขณะที่ทำงานเป็นพนักงาน แผนกเบเกอรี่ โรงแรม พาวิเลียน จังหวัดสงขลา(เมื่อปี 2530-2533) ซึ่งตอนนั้นก็จำไม่ได้แล้วว่า ทำไมถึงคิดเรื่องนี้ได้ แต่ถ้าคิดย้อนกลับไป ก็อาจเป็นได้ว่า ตอนนั้นเราเป็นหนักอ่านตัวยงหรือเปล่า เพราะจะเดินเข้าห้องสมุดทุกวัน(ที่ทำงานไม่ไกลจากห้องสมุดประชาชน ประจำจังหวัดสงขลา) และสิ่งที่ค้นพบหลังจากนั้นคือ ค้นพบเป้าหมายชีวิตหนึ่งประโยค ก็คือ “ต้องการเป็นคนที่มีอิสระทางด้านการเงินและเวลา”

หลังจากนั้นก็พยามหาวิธีที่จะบรรลุเป้าหมายเรื่อยมา แต่ด้วยนิสัยส่วนตัว ชอบคิดโน่นนี่นั่น และไม่ค่อยจะอดทนต่อความตั้งใจของตัวเองเท่าไร และใช้อารมณ์เป็นตัวนำทาง เลยมีความพยายามแค่ 30% ในการทำกิจกรรมที่จะทำให้บรรลุเป้าหมาย และปล่อยไปตามอารมณ์ตัวเอง และแน่นอนว่า พระเจ้ายุติธรรมเสมอ ท่านก็มอบความสำเร็จให้แค่ 30% จากวันนั้นถึงวันนี้ ยี่สิบกว่าปี ซึ่งถ้าทำตามแผนที่ตั้งไว้ 70-80% ก็น่าจะเป็นเศรษฐีไปแล้วนะ(ฮ่าๆ) แต่เมื่อคิดอีกที หรือว่า เพราะชะตาชีวิตของเรากำหนดให้เราต้องไม่อยู่กับที่ ถ้าอยากมีอิสระการการเงินและเวลา “คุณต้องเดินทาง” ดั้งนั้น เป้าหมายสุดท้ายของชีวิตคือการเดินทาง

Comments

comments